Uitgeschreven op 11-08-2018)
zwangerschap – bevalling – borstvoeding – melkproductie – 6 maanden exclusief
Postpartum van Favio
17 mei 2016 is onze derde zoon geboren, Favio is zijn naam.
Ik wou natuurlijk net zoals bij mijn andere twee zonen Collin (8) en Vinny (5) ook borstvoeding geven, maar dat ging niet zo gemakkelijk als gehoopt. Alhoewel het met Vinny al niet van een leien dakje ging, dacht ik nu wel te weten wat ik moest doen. Maar helaas, niets was minder waar. In het ziekenhuis was het bovendien redelijk druk waardoor ze ons niet de hulp en ondersteuning konden geven die wij op dat moment nodig hadden. Ik gaf echter niet op en probeerde te doen wat ik kon.
19 mei, de dag dat ik naar huis mocht, vertrok ik met gemixte gevoelens uit het ziekenhuis. Ik hoopte alleen maar dat Favio ging drinken, want ik wist dat als dat niet ging gebeuren, ik
weer snel terug in het ziekenhuis was.
Eenmaal thuis heb ik de ziekenkas gebeld om een telefoon nr. te vragen van een vroedvrouw. Toen heb ik Raisa Hillen opgebeld en laten weten dat ik thuis was. Diezelfde avond stond ze nog bij ons aan de deur.
Eerste indruk was; wat een leuke spontane jonge dame!
Deze lieve meid heeft er voor gezorgd dat Favio die zelfde avond nog is gaan drinken
en ohh wat was ik opgelucht en kon ik met een gerust hart de nacht in.
De dagen erna dat Raisa kwam, werden steeds gemakkelijker door haar hulp en aanwijzingen. Ze had niet alleen aandacht voor Favio, maar ook hoe ik dat het beste kon combineren met Collin en Vinny, want ze horen er namelijk ook bij.
Ik was van plan om langer dan drie maanden borstvoeding te gaan geven, want bij Collin en Vinny had ik het ook gered om tot drie maanden borstvoeding te geven. En aangezien we ook nog verlof hadden eind juli - begin augustus, was het handig om nog steeds borstvoeding te geven i.p.v. flesjes te lopen maken en schoonmaken op de camping. We gingen er dus voor. En raad eens; het was ons gelukt!
Iedere keer als ik weer een afspraak had met Raisa, kon ik vol trots zeggen dat het goed ging met de borstvoeding.
We rondden alles af en onze wegen gingen scheiden.
Het werd september en ik gaf nog steeds borstvoeding. Een kleine maand later in oktober werd de productie steeds minder en minder. Ik had er vrede mee en stapte langzaam over op kunstvoeding.
Later sprak ik Raisa op Facebook en ze vond het jammer dat ik niks gezegd had, zodat ze me verder had kunnen helpen. Ik legde haar uit dat ik er vrede mee had, maar eigenlijk wist ik ook niet dat dat nog verder te stimuleren was, dus ik was aangenaam verrast dat ze me nog verder had willen ondersteunen, ondanks we de bezoekjes al hadden afgerond, echt een toppertje.
Onverwachts zwanger van Nino
In mei 2017 raakte ik onverwachts zwanger van onze laatste zoon, Nino genaamd.
Toen ik het ontdekte liet ik het natuurlijk even bezinken en heb Raisa gecontacteerd om ook haar het goede en zeker onverwachte nieuws te vertellen.
Ik wist niet dat ze ook zwangere vrouwen deed begeleiden. Natuurlijk stelde ze me dat voor en hoe kon ik nou nee zeggen als ze me al zo goed en professioneel geholpen had na de geboorte van Favio? Ik liet haar dus langskomen.
En dan denk je bij jezelf “ik heb al drie zwangerschappen gehad, dus ik weet al veel”, maar ook in deze had ik weer ongelijk. Ze wist me nog meer hints en tips te geven om deze zwangerschap soepel te laten verlopen. Wat was ik blij en opgelucht om haar naast me te hebben waar nodig was.
Naarmate de bevalling naderde werd ik als maar onzekerder en onzekerder en wat er ook was of wanneer er iets was, ik kon altijd bij Raisa terecht. Ze bracht mij weer bij mijn eigen ik, zodat ik weer rustig verder kon genieten van deze laatste zwangerschap op de laatste loodjes.
Aangezien ik van mijn andere drie zonen met 41 weken bevallen was, waarvan de laatste twee waren ingeleid, gingen we er nu ook van uit dat ik zeker tot 41 weken zwanger zou rond lopen. De vraag was natuurlijk of hij zichzelf ging aanbieden of dat ik weer ingeleid moest worden, maar ik liet het op me afkomen.
Vrijdag 23 februari was ik 37 weken en ik begon voorweeën te krijgen, ik wist dat het vroeg was, maar niet té vroeg, dus ik was niet ongerust en hobbelde lekker verder. Ik dacht er verder niet bij na om mijn vluchtkoffer klaar te gaan maken, want tenslotte was ik ook veel met de jongens bezig.
De nacht van 26 op 27 februari dacht ik dat mijn vliezen gebroken waren. Ik wist het wel niet zeker, omdat ik een blaasverzakking heb en dus al de hele zwangerschap met een maandverbandje liep. Soms kwam er toch een golf van vocht en dat bracht me aan het twijfelen, waarop ik ‘s morgens meteen Raisa heb ingelicht dat ik die dinsdag de 27ste om 11:20 uur een afspraak bij de gynaecoloog had en dat ik dat ‘s nachts zo had meegemaakt. Aangezien ik nooit heb meegemaakt dat je vliezen breken, was dat natuurlijk weer nieuw voor mij en zo besef je ook dat iedere zwangerschap en bevalling anders is en dat iedere baby een wonder is.
Ik heb ook gevraagd of ze wist of ze me daar hielden, want dan moest ik nog gauw mijn koffer klaar maken. Ze raadde me aan om inderdaad mijn koffer al klaar te maken en mee te nemen en al de vroedvrouwen in het ziekenhuis te bellen en niet te wachten op de afspraak. Dat deed ik dus ook; ik bracht de kinderen naar school en belde mijn schoonmoeder om te vertellen wat er aan de hand was. Zij ging met me mee naar het ziekenhuis om op Favio te letten en mij bij te staan.
Eenmaal in het ziekenhuis werd ik aan de monitors gehangen en vervolgens ging ik door naar de afspraak met de gynaecoloog. Zij stelde inderdaad vast dat mijn vliezen gebroken waren, dus ik moest in het ziekenhuis blijven.
Op 28 februari om 10u27 is dan onze Nino geboren met 46 cm en 2790 gram. Dit was erg klein voor wat wij gewend waren, maar hij is gezond en dat is het belangrijkste. De bevalling was goed verlopen, maar net zoals bij de laatste twee bevallingen kwam de placenta niet mee. Deze heeft de gynaecoloog met de hand moeten afhalen. Dat maakte het herstel wel weer wat zwaarder en kwam ook de borstvoeding weer moeilijker op gang kwam.
Ik hield Raisa op de hoogte en zodra ik thuis was, moest ik haar bellen en dan kwam ze langs.
Postpartum Nino
2 maart zijn we naar huis gekomen. Ik heb gelijk Raisa gebeld, ze is meteen gekomen en we hebben zo weer samen de borstvoeding goed op gang gekregen. Wat was ik weer trots en blij dat ze er voor me was.
Een maand na de geboorte van Nino heb ik een longembolie gekregen. Dat was zeker even schrikken. Ik heb Raisa ingelicht en ze heeft me nieuwe tips gegeven wat ik kon doen als het voeden wat zwaarder ging vanwege het geen lucht krijgen als ik op mijn linker zijde lag te voeden.
3 maanden nadien ben ik op controle geweest en heb ik een longfunctie test ondergaan. De dag nadien zou ik een scan in moeten met nucleaire spul wat ik ingespoten kreeg. Hierdoor mocht ik dan 24 uur geen borstvoeding geven, waardoor ik een beetje in paniek raakte. Ik moest de dag na de longfunctie test al de scan in, dus ik had geen tijd om te kolven voor een dag voorraad. Ik heb contact gezocht met Raisa en ze is meteen naar mij toe gekomen om haar kolf apparaat uit te lenen, zodat mijn productie niet achteruit ging. Die dag van de scan, heb ik Nino toen kunstvoeding gegeven. Ik was zo gelukkig dat ik haar als vroedvrouw heb, ik heb me erdoorheen gesleept en ik ben er bovenop gekomen.
Nino is nu 5 en een halve maand en ik geef nog steeds vol trots volledig borstvoeding.
Ik heb al veel zin in ons volgend bezoekje want dan zal ik Nino ook al groentenpap hebben gegeven en zo gaat ze mij verder begeleiden om langzaam over te stappen van borstvoeding naar vastere voeding.
Ik ben blij dat ik Raisa heb leren kennen en dat ze twee keer op rij bij ons is mogen komen om mij, mijn kinderen en mijn man mee te helpen om samen door deze mooie, maar ook zware periodes heen te helpen.
Ik zal haar zeker altijd bij iedereen aanraden, ze verstaat haar vak super goed en draait nergens een hand voor om.
Raisa nogmaals je bent een echt TOPPERTJE!
